เซอร์ไพร์สุดพิเศษ

ข้อมูลเบื้องต้น

หวัดดีนักอ่านทุกท่านค่ะ ^O^

ชอบก็โหวต รักก็โหวต สนุกก็โหวตนะ

เรื่องสั้นเรื่องนี้ได้แรงบัลดาลใจมาจาก เพลงเพลงนึงของ B1A4 อ่านะ (ไรต์จำไม่ได้ T^T)

ใครได้ดูเอ็มวีไปแล้ว (บาโรเป็นพระเอก) และใครได้อ่านเรื่องสั้นเค้าไปแล้ว ก็พอจะเดาออก (มั้ง?) 555 

ปล.ไม่ต้องเสียเวลามากๆ เลื่อนเมาส์ลงมาอ่านกันได้เลยจ้า ^^

จะโหวตก็คลิกเลยนะจ๊ะ ชอบเรื่องไหนก็โหวตเลยแล้วกัน โหวตของเค้าก็คงจะดี  5555  อ่านก่อนนะแล้วก็ทำตามเลยจ๊ะ >> คลิกกกกกกกกก~

ปล.ชื่อเรื่องของเค้าคือ เซอร์ไพร์สุดพิเศษ นะจ๊ะ ^O^

เนื้อเรื่อง

 

ผมเดินไปเดินมาอยู่รอบห้องด้วยความกระวนกระวาย เนื่องจากว่าใกล้จะถึงวันเกิดของ “ฮานา” หรือแฟนสาวของผมเข้ามาทุกทีแล้ว และมันก็ตรงกับวันขึ้นปีใหม่ซะด้วยสิ ผมควรจะจัดงานวันเกิดของเธอแบบไหนดีนะ? และของขวัญวันเกิดเธอล่ะ ผมจะเอาอะไรให้ดี?

และเรื่องนี้มันก็ทำให้ผมหนักใจมากในตอนนี้!

หนึ่งชั่วโมงถัดมา

“มาแล้วๆ” ผมถือถาดรีบเดินจ้ำอ้าวไปที่โต๊ะ เธอมองดูไก่ที่อยู่ในจานที่ผมถือมา ก่อนจะทำหน้าบาน ผมยิ้มให้เธอก่อนจะรินน้ำใส่แก้วตัวเอง และก่อนจะยกขึ้นดื่มแต่เธอกลับยื่นมือหมายจะรับแก้วจากผม ผมจึงแอบหัวเราะในใจและบอกกับเธอ

“ไม่กินเหรอ?” เธอหน้าบึ้งทันทีที่ผมบอกอย่างนั้น แต่ตอนนี้ผมไม่คิดจะง้อเธอหรอก และผมก็คงคิดว่าเธอไม่โกรธใครง่ายๆเหมือนกัน และเพราะตอนนี้ผมก็กำลังคิดอยู่ด้วย...

“กินสิ” เธอบอกแล้วยื่นมือกลับ ก่อนจะจัดการกับแก้วน้ำของตัวเอง

“ใกล้จะถึงวันปีใหม่เข้ามาทุกทีแล้ว...” เธอพูดขึ้นขณะที่หยิบไก่ไปจิ้มกับน้ำจิ้ม ผมจึงพยักหน้าเนือยๆ ในหัวสมองกำลังคิดแผน

“ใช่...ฉันคิดว่าจะไปนอนดูดาวล่ะ พวกเขาคงจุดพลุกันแน่นอน” ผมแกล้งพูดประชด

“ฉันไปด้วยสิ” เธอพูดอย่างตื่นเต้น

“ก็ได้นะ แต่ไอ้พี่กงและไอ้ทาโร่เพื่อนของฉันจะไปด้วย” ผมบอก เธอถอนหายใจ สงสัยเธอคงจะผิดหวังละมั้ง ถึงได้ถอนหายใจแบบนั้น

“ไม่ไปดูดาวได้มั้ย ไปเที่ยวสวนสนุกก็ได้ มันเป็นวัน...”       

“ไม่ดีกว่า...ไปดูดาวสนุกกว่า เค้าดาวด้วยยิ่งดี” ผมบอกขัดเธอ เพราะว่าผมรู้ว่าเธอจะพูดอะไร ก็ปีใหม่เป็นวันเกิดของเธอนี่นา... แต่ผมทำแบบนี้เธอจะงอนผมมั้ยนะ

“แล้วแต่นายละกัน...”

เธอเงียบไป ผมก็เงียบไป ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ และแอบคิดในใจว่าเธอคงจะน้อยใจอยู่ แต่จู่ๆหัวของผมก็พอจะนึกแผนอะไรออกแล้วบ้าง...ผมไม่ไปดูดาวก็ได้ แต่ผมจะจัดงานปาร์ตี้เซอร์ไพร์เธอแล้วกัน!

“นายเป็นอะไรไปน่ะ เห็นเงียบตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านแล้วนะ?” ผมเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเธอ หน้าของเธอดูไม่สบายใจมากๆที่เห็นผมเป็นแบบนี้ ก็ตอนนี้ผมกำลังคิดเรื่องของเธออยู่นี่แหละ

“ปล่าวๆ”

“มีเรื่องไม่สบายใจเหรอ? บอกฉันก็ได้นะ” เธอยังคงดื้อที่จะถามผมต่อไป

“ไม่มีอะไรหรอกน่า ฉันสบายดี แค่มีเรื่องเล็กๆที่ต้องเคลียร์นิดหน่อย...”ผมยิ้มให้เธอหลังจากที่พูดจบ แต่เธอก็ยังคงทำหน้านิ่ง

“แล้วแต่นายละกัน แต่อย่าไปมีเรื่องกับใครเขาล่ะ” เธอย้ำ

“ครับๆ ^^”

“กิม...เค้าใส่แล้วสวยมั้ย?” เธอพาผมไปที่แผนกกิ๊ฟช็อป เธอหยิบที่คาดผมที่มีดอกกุหลาบสีฟ้าสองสามดอกเล็กๆขึ้นมาใส่ ผมพยักหน้าและเดินไปดูนาฬิกาที่อยู่ข้างหลัง

อยากจะบอกจังว่า...ที่คาดผมอันนั้นมันโคตรเข้ากับเธอเลย ผมจะซื้อที่คาดผมอันนั้นให้เธอในวันเกิดดีมั้ยนะ

“อันนี้ล่ะ?” เธอถามผมจนผมต้องหันไปดู เธอใส่กำไลแขนสีรุ้งที่เป็นรูปห่วง 4-5 เส้นและคำตอบเดิมของผมก็คือพยักหน้าให้เธออีก คราวนี้เธอนิ่งไปสักพักก่อนจะไปดูทางอื่น และเมื่อเธอไป ผมจึงเดินเข้าไปแอบดูกำไลนั่นอีกครั้ง...ผมควรจะซื้อไอ้นี่ด้วย

ผ่านไปเกือบๆครึ่งชั่วโมง ที่เราอยู่ในร้านนั้น เธอเดินเข้าไปดูแผนกเสื้อบ้าง และคราวนี้เธอก็ให้ผมเลือกเสื้อยืดให้ ผมจึงหยิบสีฟ้าอ่อน สีที่เธอชอบมาให้เธอและชูสองนิ้วให้ เธอยิ้มกว้างและจับไม้แขวนเสื้อไว้แน่น ก่อนจะเลือกดูสีอื่นอีก และตอนนี้ผมก็คิดว่าคงจะหมดหน้าที่แล้ว จึงเดินไปดูเสื้อสีอื่นบ้าง และผมก็เจอตัวหนึ่งที่ถูกใจมากๆ มันเป็นสีน้ำเงินที่ผมชอบ

และผมก็หยิบมันไปลองทันที และผมคิดว่าผมจะใส่เสื้อนี้ไปในวันเกิดของเธอ เพราะสีน้ำเงินกับสีฟ้าต้องคู่กัน J

“กิม...นายคิดว่าสีนี้กับสีนี้อันไหนสวยกว่ากัน? อ้าว...หายไปไหนแล้ว กิม!”

ผมได้ยินเสียงเธออยู่ และก็ไม่รอให้เธอต้องคอยนาน ผมรีบลองเสื้อทันที และพอออกมาผมจึงสำรวจความเรียบร้อย ไซต์ L พอดีสำหรับผมพอดีเลย (ผมไม่ได้ตัวใหญ่หรอกนะ) ผมจัดทรงผมให้เข้ากับเสื้อและพยายามตั้งสติ พินิจเคราะห์อยู่นาน จนในที่สุดผมก็ตกลงที่จะซื้อ

“อ้าว...หายไปไหนแล้ว” คราวนี้เป็นผมบ้างที่ต้องพูดออกมาอย่างนั้น เมื่อหันหลังไปก็ไม่เจอเธอแล้ว ผมเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อแล้วจัดการซื้อทันที และไม่วายจะวิ่งเข้าไปในแผนกกิ๊ฟช็อปทำการซื้อที่คาดผม และกำไลนั่นมาด้วย ตอนนี้ผมคิดว่าเธอคงจะน้อยใจผมแล้วชิ่งหนีกลับบ้านไปแล้วแน่ๆ แต่ไม่เป็นไรหรอก ไว้ค่อยง้อเธอตอนวันเกิดแล้วกัน...

ผ่านมาสองวัน...ผมไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลย ไอ้พี่ชายตัวดีก็นั่งเล่นเกมมือถืออยู่ข้างล่าง ไอ้เพื่อนตัวดีก็ดูการ์ตูนอยู่บนโซฟา เหลือผมนี่แหละที่นั่งเล่นเน็ตอยู่คนเดียว นี่ผ่านมาสองวันแล้วผมยังคิดไม่ออกเลยว่าจะจัดปาร์ตี้แบบไหน  ที่ผู้หญิงชอบ...
 

~_&!+*^()_$@!~
 

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาข้างๆ ผมตัดสินใจไม่รับมันเพราะกำลังหาข้อมูลอยู่ เสียงโทรศัพท์นั่นดังมาสามครั้งติดต่อกัน ทำให้ไอ้พี่ชายตัวดีลุกขึ้นมาตบหัวผมอย่างแรง พลางบอกให้รับโทรศัพท์ ผมทำหน้าเสียเล็กน้อยก่อนจะรับ..

“ว่าไงฮานา”

“กิม ตอนนี้ว่างมั้ย?” เสียงใสๆพูด

“ไม่ว่าง กำลังเล่นเน็ตอยู่ แค่นี้ก่อนนะแล้วจะโทรกลับทีหลัง” ผมบอกแล้วตัดสายทันที ก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม และตั้งอกตั้งใจหาข้อมูล

~_&!+*^()_$@!~
 

เธอโทรมาอีกแล้วแน่ๆ...คราวนี้ผมตัดสายเธอทิ้งทันที เพราะกลัวว่าถ้าผมไม่รับแล้วไอ้พี่บ้าที่อยู่ด้านล่างจะลุกขึ้นมาตบหัวอีก

ผ่านไปสองสามนาทีกว่า...เธอไม่โทรมาอีก สงสัยคงจะยอมแพ้ไปแล้ว เพราะเธอเงียบหายไปเลย ผมจึงนั่งหาข้อมูลต่อเรื่อยๆ เผื่อว่าจะเจอ และยังไม่ทันที่ผมจะร้องเย้ออกมาเพราะความดีใจที่เจอข้อมูลแล้ว เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง และคราวนี้ก็เป็นข้อความ ผมจึงรีบเปิดอ่านดูทันที

 ‘ทำไมนายทำแบบนี้ล่ะ อยากจะขอเลิกกับฉันงั้นเหรอ? ก็ได้นะ...ถ้านายอยากจะทำ...’

ข้อความที่เธอส่งมามันทำให้ผมใจหายวาบ เอาเข้าแล้ว ผมไม่น่าไปตัดสายเธอทิ้งเลยให้ตาย! นี่ผมควรจะทำยังไงดีนะ...

“กิม ทำไมทำหน้าเสียแบบนั้นวะ” จู่ๆ ไอ้ทาโร่ก็พูดขึ้นมา มันมองผมอย่างสงสัย ผมจึงยื่นโทรศัพท์ให้มันดู จนมันร้องเฮ้ยออกมาดังๆทำให้ไอ้พี่ตัวดีรี่เข้าไปหามันอย่างรวดเร็ว

“แกกำลังจะโดนฮานาทิ้งอย่างนั้นเหรอวะ!?!” ไอ้พี่กงถาม

“ไม่นะเว้ย! ไม่มีทางที่เธอจะทิ้งฉัน...ฉันแค่ไปทำให้เธอโกรธมากเท่านั้นเอง...มั้ง” ผมบอกอย่างไม่มั่นใจ

“ก็ข้อความมันบอกอยู่ชัดเจนนี่ แล้วแกไปทำอะไรเธอล่ะวะ?” ทาโร่ถาม

“ฉันปล่าว! ก็แค่จะจัดปาร์ตี้เซอร์ไพร์เธอแค่นั้นเอง...”

“คิดว่าเธอจะหายโกรธงั้นเหรอ?”

“แน่นอนสิ แฟนฉันนะเว้ย และฉันจะเอานี่ให้เธอด้วย...” ผมหยิบกล่องเล็กๆที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ ที่เพิ่งซื้อมาจากร้านทองเมื่อเช้านี้ และผมพยายามเลือกอยู่นานกว่าจะได้มันมา แหวนทองคำบริสุทธิ์ ผมตั้งใจจะให้มันกับเธอ...ในงานวันเกิด

“โห...น้องฉันสุดยอด!” ไอ้พี่ตัวดีร้องออกมาอย่างปลื้มปิติ ก่อนจะบอกผมให้เอากระดาษมาแผ่นนึงพร้อมปากกา

“นั่นพี่จะทำอะไร?” ผมและไอ้ทาโร่ถามพร้อมกัน

“ก็แกจะจัดปาร์ตี้เซอร์ไพร์แฟนแกไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันช่วยคิดแผนให้เอง หึๆ” พี่กงพูดจบก็ร่างรูปอะไรสักอย่างบนกระดาษ (เอ่อ...ถ้าผมบอกพี่ไปก็คงจะไม่ต้องเสียเวลาหาข้อมูลหรอกนะเนี่ย!) ผ่านไปเกือบๆห้านาที พี่เขาก็วาดเสร็จ ผมกับไอ้ทาโร่มองกระดาษอย่างตะลึง เนื่องจากว่าพี่ผมวาดรูปได้สวยมาก!

“แล้วปาร์ตี้แกจะเริ่มเมื่อไหร่?” พี่ถาม

“อีกสองวันนี้”

“ปีใหม่ด้วยน่ะสิ” พี่คำนวณ

“อืม...” ผมบอก พี่เขาพยักหน้าก่อนจะแต่งเติมรายละเอียดอีกนิด

“เรามีเวลาทำแค่พรุ่งนี้...ส่วนวันนี้ก็ไปซื้ออุปกรณ์มา”

“ฮานาของแกชอบสีอะไร?” ทาโร่ถามผม แต่ผมไม่ตอบแต่ชี้ไปที่เสื้อของมันแทน โชคดีที่วันนี้มันใส่เสื้อสีฟ้ามา ผมจะได้ไม่ต้องเปลืองน้ำลาย เหอะๆ

“ทุกอย่างเรียบร้อย” ผมบอกก่อนจะวางที่คาดผม กำไลแขน และกล่องแหวนเล็กๆนั่นบนโต๊ะ พร้อมทั้งกระชับสูตสีขาว เสื้อด้านในเป็นเสื้อที่ซื้อมาวันนั้น (สีน้ำเงิน) ปาร์ตี้วันนี้ผมได้ให้ไอ้ทาโร่ส่งข้อความไปหาฮานาบอกว่า ‘ผมไม่สบายมาก!’ เพราะกลัวว่าถ้านัดดีๆแล้วเธอจะไม่มา จึงใช้วิธีนี้แหละคงจะล่อ เฮ้ย! ทำให้เธอมาเร็วขึ้น...อย่างน้อย เราเป็นแฟนกัน แฟนก็ต้องห่วงแฟนเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วนี่ J

“ดอกไม้ของแกอยู่ไหน?” พี่ถาม

“ก็นี่ไง..” ผมชี้ดอกไม้ที่อยู่ในมือ ที่เป็นช่อดอกกุหลาบสีน้ำเงิน...ปาร์ตี้นี้ผมจัดให้มันมีแต่สีฟ้าหมดเลยล่ะ...มีสีน้ำเงินบ้างนิดหน่อย

ติ๊งหน่อง! ติ๊งหน่อง!

หวา...เธอมาแล้วแน่ๆเลย ผมรีบวิ่งเข้าไปอยู่ในห้องนอน ส่วนไอ้พี่กงก็รู้จังหวะกันดี รีบเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำ จึงเป็นเหตุให้ทาโร่ต้องเข้าไปเปิดประตูเพราะ...มันว่างที่สุดแล้ว!!

ผมได้ยินเสียงฮานาร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นห้องกลายเป็นปาร์ตี้สีฟ้าเต็มไปหมด และผมได้ยินเสียงไอ้ทาโร่รีบวิ่งย่องเข้าไปในห้องน้ำทันใด ผมจึงแอบไปเปิดประตูห้องนอนเบาๆ เพื่อทำการเซอร์ไพร์เธอและตอนนี้เธอก็กำลังหันหลังให้ผมอยู่ด้วย นี่แหละจังหวะดี

ผมก้าวไปยืนอยู่ข้างหลังเธอเบาๆ พร้อมกับใช้นิ้วชี้ข้างขวาแตะที่ไหล่เธอเบาๆแบบสะกิด เธอหันมาพร้อมกับเอามือป้องปากทั้งสองข้าง

“ฉันให้เธอ”ผมยิ้มและยื่นช่อดอกไม้ให้เธอ ซึ่งเธอก็รับมันโดยดี

“นายทำแบบนี้เพื่อฉันเหรอ?”

“ใช่...ถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใครล่ะ...ฉันไม่มีใครนอกจากเธอนะ” ผมบอก เธอยิ้มจนน้ำตาคลอ ผมเดินไปหยิบที่คาดผม กำไล และกล่องแหวนนั่นมายืนตรงหน้าเธออีกครั้ง พร้อมทั้งสวมที่คาดผม และกำไลให้ (วันนี้เธอใส่เสื้อสีฟ้าของวันนั้นด้วยล่ะ นึกว่าเธอจะไม่ซื้อมาซะอีก) เธอได้แต่ยิ้ม และคงจะรู้สึกแปลกใจที่เห็นของในร้านวันนั้นมาอยู่ตรงนี้ได้ และตอนนี้ผมกำลังรวบรวมสติ...

“สุขสันต์วันเกิด...วันนี้เป็นวันเกิดของเธอใช่มั้ย?”

หงึกหงัก...เธอพยักหน้า

“แล้วนี่คือของขวัญวันเกิดสำหรับเธอ” ผมเปิดกล่องแหวนนั่น หยิบมันมาดูตรงหน้า เธอตาโตก่อนจะถามผม

“...นาย..นายจะให้แหวนฉันเหรอ?”

“ใช่...แหวนนี่สำหรับเธอ มันเป็นของเธอ ^^” ผมพูดจบก็ก้มไปจับมือข้างขวาของเธอขึ้นมาก่อนจะสวมที่นิ้วนางข้างขวา เธอน้ำตาไหลและใช้มือซ้ายปิดปาก

“เธออย่าร้องไห้สิ วันนี้เป็นวันดีเลยนะ ทั้งวันเกิดทั้งปีใหม่ ^^”

“ก็มันซึ้งนี่นา...ขอบคุณนะ”เธอบอกเสียงสั่น และนั่นก็ทำให้ผมยิ้มขึ้นมา พลางคิดในใจว่าผมน่าจะขอเธอแต่งงานไปเลย หุๆ (ปล.เอาไว้แค่นี้ก่อน –O-)

“ฉันไม่ขอคำขอบคุณได้มั้ย?”

“แล้วนายจะขออะไร?”

“ขอคำสามคำ...” ผมพูดอย่างติดตลก เธอหัวเราะขึ้นมาและตีแขนผมเบาๆ ผมหัวเราะเบาๆก่อนจะบอกเธออีกครั้ง

“ฉันพูดจริงๆนะ”

“...ก็ได้ถ้านายต้องการ” เธอยิ้ม ตอนนี้ผมรอลุ้นอยู่ในใจ “ฉัน รัก นาย!”

“ว้าว...ชื่นใจมาก! >_<!” ผมทำหน้ากระดี้กระด้า ก่อนจะถือวิสาสะหอมแก้มเธอ เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

“ฉันก็รักเธอเหมือนกัน ขอโทษนะที่ฉันทำให้เธอน้อยใจก่อนหน้านี้”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันได้ยินนายพูดคำสามคำ ฉันก็หายโกรธแล้ว”

เธอยิ้มให้ผมเมื่อพูดจบ ผมจึงเข้าไปกอดเธอ ซึ่งเธอก็ยอมให้ผมกอดแต่โดยดีซ้ำเธอยังกอดตอบผมอีก และขณะนี้เป็นช่วงที่ผมมีความสุขที่สุขเลย และผมเชื่อว่าเธอก็คงจะมีความสุขไม่แพ้ผมเหมือนกัน...

จะปีนี้หรือปีไหน ถ้ามีเธออยู่ด้วยตลอดไปก็เป็นปีแห่งความสุข...

ว่าแต่...ผมลืมไอ้พี่กงกับไอ้เพื่อนทาโร่นั่นไปเลย หวังว่าพวกเขาคงจะไม่ได้ถ่ายคลิปผมกับเธอบอกรักกันหรอกนะ!  

:)  Shalunla